İbranice’de “topluluk” anlamına gelen Kibbutz, kolektif tarım, üretim ve toplumsal dayanışma gibi temeller üzerine inşaa edilmiş, İsrail’in kuruluşunda tarım hususunda büyük önem taşıyan ve Kibbutz üyeleri tarafından ortaklaşa kullanılan yerleşim alanları/çiftliklerdir. İsrail, Altı Gün Savaşı’nda işgal ettiği Golan Tepeleri üzerine kırk adet Kibbutz kurmuş ve savaşın ardından İsrail’e taşıdığı siyonist Yahudilerden yaklaşık 20 bin’ini bu bölgeye yerleştirmiştir. Her bir Kibbutz köy kadar geniş bir alana yayılmış olup içinde en az 15 aile barındırmaktadır ve her bir Kibbutz’daki üye sayısı 100’den 2000’e çıkabilmektedir. Toplumsal dayanışma ve eşitlik ilkelerini benimsemiş bu sistemde, ailelerin ortak çalışmalarıyla ortaya çıkan ürünler, Kibbutz üyelerinin tüm ihtiyaçları giderildikten sonra ailelere eşit bir şekilde pay edilir. Bu sistemde herkes kendi kabiliyetine göre elinden geleni ortaya koyar ve üyelerin ihtiyaçları, eğitimi, kültür ve sosyal konumları baz alınarak ekonomik araçlar tespit edilip uygulanır. Hiç kimse işini yapma hususunda moral ve motivasyona ihtiyaç duymaz, çünkü sosyal yapılanmaları bir diğerini göz etmek ve yardımcı olmak üzerine kuruludur. Sosyalist, kolektif, işbirlikçi ve dayanışmaya bağlı bir performans sergilerler.